*Uit privacy overwegingen hebben we haar naam veranderd. Haar echte naam is bij de redactie bekend. Dit artikel geeft een inkijkje hoe Nina de periode na haar studie heeft beleefd.

Hoi Nina en Anke, wat fijn dat jullie er zijn! Nina, ik kan me voorstellen dat dit niet het verhaal was dat je dacht te gaan vertellen toen je afstudeerde.
Nina: “Nee, dat klopt. Ik ging na mijn afstuderen drie maanden op reis en daarna begon ik direct aan mijn eerste baantje. Om bij te verdienen werkte ik daarnaast nog drie dagen in de horeca. In deze periode werd het teveel en viel ik uit. Zo begon eigenlijk het hele verhaal.”

Zou je kunnen zeggen dat er achteraf gezien signalen waren dat het deze kant op zou gaan?
Nina: “Pas toen ik uitviel en echt niet meer kon, besefte ik hoeveel ik continu bezig was.
Ik wilde niemand teleurstellen en voelde dat ik altijd vrolijk en leuk van mezelf ‘moest’ zijn.
Ik had nooit geleerd om bij mijn eigen gevoel stil te staan, en ik denk dat dat er uiteindelijk voor zorgde dat ik mezelf zo heb uitgeput.”

“Van de één op de andere dag lukten zelfs de simpele taken, zoals koken, niet meer.
Haar inkomen viel weg en tijdens de storm van de coronamaatregelen vroeg ze een uitkering aan.”

“Om deze uitkering te ontvangen, moest ik een twee maanden durend traject in. Dat was precies wat niet goed was voor mij op dat moment. Ik wilde heel graag, maar ik kon helemaal niets. Ik moest verplicht een bijeenkomst over schuldhulpverlening bijwonen, terwijl ik geen schulden had. Ik moest motivatiebrieven schrijven en bewijzen dat ik had gesolliciteerd. En op een gegeven moment moest ik een schriftelijke verklaring hebben van alle mensen aan wie ik in het afgelopen jaar €50,- of meer heb overgemaakt of van wie ik dit heb ontvangen. Ik moest iedereen langs, ook mijn vader, met wie ik toen een moeilijke relatie had.”

Je moest hem om een verklaring vragen voor het geld dat je van hem hebt ontvangen?
Nina: “Ja, ik moest bij hem aankloppen, terwijl een deel van mijn problematiek kwam door onze relatie. Dat was lastig. Ik had tot dan toe met nog niemand gesproken vanuit de gemeente, dus overleggen kon ook niet. Ik zag alleen die formulieren. Dat overweldigde me; ik kon niet eens zelfstandig koken! Het enige wat ik dacht was: ‘ik moet het wel goed doen, anders heb ik helemaal geen inkomen meer’.”

Waar had je in die tijd behoefte aan gehad?
Nina: “Ik had het fijn gevonden om eerst met iemand te spreken die de situatie kon inschatten. Dan hadden we samen kunnen kijken naar de formulieren en de dingen die
ik daarnaast moest doen.”

Hierna kreeg Nina een contactpersoon die met haar meedenkt. “Ze luisterde echt naar me. Ze zag dat ik het moeilijk had en hielp me daarmee. Daar was ik ontzettend blij mee. Samen besloten we dat ik haar over de mail op de hoogte zou houden van mijn therapie en verdere ontwikkelingen. Dat luchtte erg op.”

Dat kan ik me voorstellen. Hoe is het daarna gegaan?
Nina: “Ik ben in behandeling gegaan bij Altrecht. Ik woonde daar 5 dagen per week voor 5 maanden. Daarna kon ik langzaam afbouwen met therapie en kwam ook Wij3.0 in beeld.”